E-Księgarnia
Rudolf Fryszowski urodził się 28 kwietnia 1889 roku w Andrychowie. Był synem Piotra i Agnieszki Fryszowskich. W 1909 roku ukończył ośmioklasowe gimnazjum w Wadowicach, następnie w latach 1910-1914 studiował na Wydziale Architektury Politechniki w Wiedniu. Od listopada 1918 roku był żołnierzem Wojska Polskiego w stopniu kapitana. W 1919 roku został awansowany do stopnia majora. Od stycznia 1919 roku do lipca 1920 roku pełnił funkcję szefa saperów w łódzkim Dowództwie Okręgu Generalnego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą grupy fortyfikacyjnej w Brześciu. W listopadzie 1921 roku został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu w Departamencie Inżynierii i Saperów. Od drugiej połowy 1923 roku był referentem Wydziału Operacyjno-Fortyfikacyjnego w Biurze Ścisłej Rady Wojennej. W latach 1926–1935 Rudolf Fryszowski był kierownikiem fortyfikacji, kierownikiem robót fortyfikacyjnych oraz szefem fortyfikacji Wybrzeża Morskiego w Dowództwie Okręgu Warownego w Gdyni. Był współtwórcą umocnień na Helu oraz w Gdyni (Kępa Oksywska). W 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W okresie 1935–1939 pracował jako przedsiębiorca budowlany w Gdyni.
W sierpniu 1939 roku ponownie powołany do czynnej służby wojskowej w Dowództwie Obrony Wybrzeża Morskiego jako dowódca grupy fortyfikacyjnej nr. 83, następnie mianowany dowódcą baonu saperskiego. Podczas wojny obronnej 1939 roku był jednym z dowódców obrony Kępy Oksywskiej, 17 września 1939 roku został ranny, a 19 września 1939 roku trafił do niewoli niemieckiej. Do stycznia 1945 roku był jeńcem oflagów: II A Prenzlau, II E Neubrandenburg, II D Grossborn-Rederitz.
Po powrocie do kraju został zatrudniony w gdańskim Zarządzie Miejskim w Wydziale Budowlanym, następnie w latach 1946–1949 był kierownikiem przedsiębiorstwa budowalnego w Gdańsku-Wrzeszczu. Od 1949 roku pracował jako pracownik umysłowy w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Zmarł 23 lutego 1953 roku i został pochowany na Cmentarzu Centralnym „Srebrzysko” (rejon V, numer kwatery: POL IV, rząd 1, numer grobu 90).
Odznaczony Krzyżem Walecznych (1920), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918- 1921 (1928), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1935).
Oprac. Karolina Dąbrowska (OBUWiM IPN Gdańsk)