E-Księgarnia-
Powitanie Ignacego Paderewskiego i jego żony Heleny na dworcu w Poznaniu, 1918 r. (fot. AIPN)
Bez premiera Paderewskiego, urzędującego od połowy stycznia do końca listopada 1919 roku, Polska nie byłaby przygotowana na wojnę o wszystko, jaką przyszło stoczyć w 1920 roku. Oczywiście aktywności Mistrza i świetnego dyplomaty zawdzięczamy też ogromny sukces na konferencji paryskiej i bardzo korzystne postanowienia traktatu wersalskiego, ale przede wszystkim pozyskanie bardzo daleko idącej życzliwości USA dla sprawy polskiej i to w czasie, gdy naszej Ojczyzny formalnie nie było jeszcze na politycznej mapie Europy.
Wielkość polityczną Paderewskiego coraz lepiej widać z perspektywy stulecia Odzyskania Niepodległości. Ponadczasowy jest także Jego dorobek artystyczny z symfonią h-moll, Fantazją Polską czy niezwykłą operą „Manru”. Warto wspomnieć, że w czasach stalinowskich zmarły w czasie II wojny światowej Wielki Premier został skazany na zupełne zapomnienie, a w późniejszym PRL na marginalizację pamięci o nim i jego dorobku. Przywrócenie popularyzacji osiągnięć tego wybitnego artysty i polityka rozpoczęto w szerszym zakresie w latach dziewięćdziesiątych. Jednym z bardzo ważnych, symbolicznych efektów tego procesu był uroczysty pogrzeb Paderewskiego w Ojczyźnie w czerwcu 1992 roku. Uroczystości odbywały się na Zamku Królewskim w Warszawie oraz w Poznaniu. Paderewski został pochowany w warszawskiej Katedrze Św. Jana obok Henryka Sienkiewicza. Rok wcześniej powstał ważny film dokumentalny w reżyserii Aliny Czerniakowskiej poświęcony premierowi.
Na koniec warto dodać, że od kilku lat trwają usilnie starania Oddziału IPN w Gdańsku i licznych stowarzyszeń, aby w porozumieniu z władzami Gdańska wybudować piękny pomnik Ignacego Jana Paderewskiego w gdańskim Brzeźnie.