Uroczystości zostały zorganizowane przez dyrektor ZSP nr 1 Iwonę Kozłowską, prezes Stowarzyszenia Miłośników Pieśni Patriotycznej Urszulę Roguską i honorową prezes Gdańskiej Rodziny Katyńskiej Emilię Maćkowiak. Wśród obecnych byli członkowie rodzin i bliscy osób upamiętnionych. Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku reprezentowali: Katarzyna Lisiecka – naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa wraz z pracownikiem Kariną Grycner oraz pracownik Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej Bartosz Januszewski.
Relacja telewizyjna ukazała się w gdańskiej Panoramie: gdansk.tvp.pl/668442/panorama (od min. 13:50).
Posadzone Dęby Pamięci poświęcone są Kazimierzowi Lustykowi i Kazimierzowi Skarbkowi.
Por. rez. WP Kazimierz Lustyk, ur. 1912 w Dąbrowie (pow. Maków Mazowiecki), absolwent seminarium nauczycielskiego w Pułtusku, mieszkał i uczył w Szk. Powsz. w Ciepielewie, od 1 I 1936 ppor. rez., przydzielony do 10 pp. We wrześniu 1939 walczył w składzie Batalionu „Różan” składającego się z ok. 1 tys. żołnierzy-rezerwistów jako dow. 1 plutonu 2 kompanii. Przeszedł z jednostką szlak bojowy z Różana, przez Brześć n. Bugiem w kierunku Kowla. Stoczył kilka potyczek z jednostkami niemieckimi i ukraińskimi dywersantami na terenie Polesia Wołyńskiego, między Kobryniem a Kowlem. Od 20 IX Batalion został wcielony do SGO Polesie tworzonej przez gen. F. Kleeberga i szedł na odsiecz Warszawie, walcząc zarówno z jednostkami niemieckimi i sowieckimi między Włodawą a Radzyminem. Wziął również udział w ostatnim starciu kampanii – bitwie pod Kockiem (5-6 X). Choć większość żołnierzy baonu złożyła broń i dostała się do niewoli niemieckiej, ppor. Lustyk dostał się w niewyjaśnionych okolicznościach do niewoli sowieckiej. Trafił do obozu jenieckiego NKWD w Kozielsku, zginął w lesie katyńskim w kwietniu 1940. Miał 28 lat. Awansowany pośmiertnie do st. por. WP.
Asp. PP Kazimierz Skarbek, ur. 1897 w Warszawie, w czasie I WŚ żołnierz „błękitnej armii” gen. Hallera, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, następnie w jednostce KOP w Korcu na ówczesnej granicy pol-sow. Od poł. lat dwudziestych pełnił służbę w PP woj. poleskiego w st. przodownika. We wrześniu 1939 znalazł się w Brześciu n. Bugiem i tam prawdopodobnie pod koniec tego miesiąca trafił do sowieckiej niewoli. Osadzony w obozie jenieckim NKWD w Ostaszkowie, został zamordowany w kwietniu lub maju 1940 w piwnicach budynku zarządu NKWD w Kalininie, pogrzebany w lesie Miednoje. Miał 43 lata. Awansowany pośmiertnie do st. asp. PP.
Fot.: Muzeum II Wojny Światowej.