Instytut Pamięci Narodowej Uroczystość odsłonięcia tablicy ks. Bernarda Wieckiego - Gdańsk, 17 marca 2024 - Aktualności -

Uroczystość rozpoczęła się od mszy świętej sprawowanej przez ks. prałata Irenusza Bradtke, proboszcza Bazyliki Mariackiej. Kazanie wygłosił ksiądz Wiecki, który jest członkiem rodziny Bernarda Wieckiego. Następnie głos zabrał dr Marek Szymaniak, który w swoim przemówieniu podkreślił, to że Ksiądz Bernard Wiecki, w swoim życiu kierował sie takimi wartościami jak Bóg, Honor, Ojczyzna i widać to dokładnie w jego pięknym życiorysie. Doktor Szymaniak, podkreślił, że czuje wielką radość, z powodu odsłonięcia tablicy tego wielkiego patrioty.

Po mszy świętej, uczestnicy uroczystości przeszli do Kaplicy Królewskiej gdzie dr Szymaniak wraz z wikarym z rodziny Bernarda Wieckiego dokonał odsłonięcia upamiętnienia.

***

Ksiądz Bernard Wiecki (1884–1940) – od 1918 r. wikariusz m.in. w Kaplicy Królewskiej w Gdańsku, działacz organizacji polskich w Wolnym Mieście Gdańsku, kandydat przedstawicieli Polaków do Volkstagu, współorganizator manifestacji patriotycznych. Urodził się 29 lutego 1884 r. w Szatarpach koło Kościerzyny. Wychowywał się w rodzinie właściciela ziemskiego Rudolfa i Pauliny z Golińskich.

Pochodził ze starej kaszubskiej rodziny szlacheckiej. Od 1896 r. był uczniem Collegium Marianum w Pelplinie, następnie uczył się w Kościerzynie. Dzięki stypendium polskiego Towarzystwa Pomocy Od pierwszego dnia II wojny światowej Niemcy prowadzili szerokie działania mające na celu całkowite zniszczenie wszelkich oznak polskości w Wolnym Mieście Gdańsku. Niemiecki akt ludobójstwa „Intelligenzaktion” był skierowany przeciwko działaczom polskich organizacji i stowarzyszeń, przedstawicielom inteligencji oraz polskiemu duchowieństwu.

Większość kapłanów trafiało do pobliskiego obozu zagłady Stutthof, gdzie ginęli od kul lub umierali z głodu, chorób i wycieńczenia tylko dlatego, że byli Polakami. Naukowej w Chełmnie zdał maturę i ukończył Seminarium Duchowne w Pelplinie, gdzie 13 marca 1910 r. przyjął z rąk biskupa sufragana Jakuba Klundera święcenia kapłańskie. Był wikariuszem parafii w Pluskowęsach, Papowie Biskupim, Ostródzie, Gdańsku-Emaus, Gdańsku-Oliwie i Skarszewach, a w latach 1918–1923 w Kaplicy Królewskiej w Gdańsku. Od 1923 r. pełnił funkcję administratora parafii pw. św. Piotra i Pawła w Wocławach na Żuławach Gdańskich, a potem został proboszczem tej parafii. W latach 1910–1925 należał do Towarzystwa Naukowego w Toruniu.

W 1934 r. biskup gdański Edward O’Rourke mianował go asystentem kościelnym Towarzystwa Ludowego „Jedność” w diecezji gdańskiej, które stawiało sobie za zadanie chronić polskość i krzewić wartości patriotyczne. Prowadził aktywną działalność patriotyczną w Wolnym Mieście Gdańsku, organizował uroczystości narodowe, włączał się do pracy polskich organizacji, opiekował się polską młodzieżą. W 1933 r. był jednym z trzech mówców na wiecu przedwyborczym gdańskich Polaków, który zgromadził około 5 tys. osób w Hali Targowej w Gdańsku. W trakcie wyborów do parlamentu Wolnego Miasta Gdańska w kwietniu 1935 r. był kandydatem na posła z listy polskiej na trzeciej pozycji.

1 września 1939 r. został aresztowany przez gestapo w Wocławach i przetransportowany do gmachu Victoriaschule, stanowiącej wówczas gdańską siedzibę gestapo, a następnego dnia przewieziony do niemieckiego obozu zagłady Stutthof. Podobnie jak inni polscy księża był brutalnie traktowany. Kilka dni po przybyciu do obozu został zamknięty na trzy dni w bunkrze oraz pozbawiony jedzenia i picia. W ten sposób Niemcy chcieli siłą wymóc na nim fałszywe przyznanie się do przechowywania broni w kościele. 11 stycznia 1940 r. wraz z grupą 21 Polaków z Wolnego Miasta Gdańska został rozstrzelany w lesie nieopodal obozu.

Po aresztowaniach i mordzie polskich księży nastąpiła likwidacja polskiego kościelnego stanu posiadania i dezorganizacja życia religijnego w Wolnym Mieście Gdańsku. Symboliczne groby gdańskich męczenników, w tym ks. Bernarda Wieckiego, znajdują się na Cmentarzu Ofiar Zbrodni Niemieckich na gdańskiej Zaspie.