E-Księgarnia
Ppłk Eugeniusz Zabawski, s. Narcyza i Emilii urodził się 19 lipca 1880 r. w Piotrkowie. Początkowo w szeregach armii rosyjskiej; za służbę w niej został uhonorowany Orderem św. Stanisława, św. Anny oraz medalem z wojny rosyjsko-japońskiej. Latem 1920 r. wstąpił do Wojska Polskiego i w czasie swojej kariery zawodowej służył m.in. w Batalionie Zapasowym 2. Pułku Piechoty Legionów, 51. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, Nowogródzkim Pułku Strzelców, 59. Pułku Piechoty oraz 61. Pułku Piechoty. W wielu z nich objął stanowiska dowódcze. Zachowane materiały ukazują go jako żołnierza uzdolnionego i solidnego. Wyżej wymieniony został odznaczony Krzyżem Walecznych IV i III klasy oraz Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej. W zachowanym wniosku odznaczeniowym o Krzyż Zasługi W.L.Ś czytamy, że: „W dniu 8/X 20 r. jako awangarda prawej kolumny przekroczył ze swym baonem granice litewskie, umiejętnie przeprowadzonym atakiem wybił Litwinów z pozycji za rzekę (…) ułatwiając w ten sposób Grudz. p. strz. zdobycie stacji kolejow. (…) W ataku osobiście brał udział mimo ognia art. i kul nieprzyjacielskich. W dniu 19/XI w boju przed (…) narażając własne życie, prowadził osobiście atak na tę wieś, zajął ją zdobywając 3. k.m. z amunicją oraz b. jeńców. Jako d-ca II baonu Nowogródzkiego p. strz. przebył cały czas walk z Litwinami, aż do zawieszenia broni t.j. do 30/XI 1920 r.”. Zmarł 28 kwietnia 1932 r. w Bydgoszczy.
Eugeniusz Zabawski został pochowany na Cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy.
Decyzją Prezesa IPN grób Eugeniusza Zabawskiego został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod nr 2121.