E-Księgarnia
Marek Antkowiak jako żołnierz Wojska Polskiego walczył w wojnie obronnej 1939 r., brał udział w bitwie nad Bzurą, w potyczkach w Puszczy Kampinoskiej i w obronie Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej o pseudonimie „Meyer”, uczestniczył w akcji „Burza”. Irma Antkowiak walczyła w Powstaniu Warszawskim.
Marek Marian Antkowiak urodził się 11 listopada 1918 r. w Poznaniu, w rodzinie Antoniego i Apolonii z d. Sobkowiak. W 1938 r. ukończył w Krakowie Gimnazjum Powszechne. Od września 1938 r. do lipca 1939 r. odbywał służbę wojskową w Szkole Podoficerów Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 7. Pułku Strzelców Konnych w Biedrusku, w którym przebywał w momencie wybuchu II wojny światowej. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą i w potyczkach w Puszczy Kampinoskiej. Od 23 do 27 września 1939 r. brał udział w obronie Warszawy, walcząc na pierwszej linii frontu w składzie 15 Pułku Ułanów jako dowódca plutonu ciężkich karabinów maszynowych. Ranny w walkach obronnych stolicy został wzięty do niewoli i umieszczony w szpitalu. W październiku 1939 r. został zwolniony i wrócił do Poznania. W grudniu 1939 r. wyjechał do Ostrowca Świętokrzyskiego. W kwietniu 1941 r. wstąpił w szeregi członków ruchu oporu ZWZ i następnie AK. Brał udział w licznych akcjach dywersyjnych przeciwko Niemcom, zajmował się szkoleniem żołnierzy i dostawą broni ze zrzutów. Działał pod pseudonimem „Meyer”. Został dowódcą plutonu 2 Dywizji Piechoty Kawalerii Armii Krajowej, latem 1944 r., w ramach akcji „Burza” walczył m.in. pod Radoszycami i Trawnikami. W listopadzie 1944 r. awansowano go do stopnia ppor. rezerwy. Po demobilizacji 2 Dywizji AK, w styczniu 1945 r., wrócił do Ostrowca. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkał w Poznaniu i podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1948 r. przeniósł się do Gdańska, gdzie pracował jako radca prawny w różnych instytucjach. Udzielał się społecznie niosąc darmową pomoc prawną, m.in. członkom ZBOWiD. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem za Warszawę 1945, Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Kampanii Wrześniowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Udział w Wojnie Obronnej 1939 oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał Odznakę „Weteran Walk o Niepodległość” i Odznakę „Akcja Burza”.
Irma Antkowiak, z d. Dąbrowska, urodziła się 6 grudnia 1923 r. w folwarku Dowiaciszki. Jej rodzicami byli Stanisław i Janina. Wykształcenie zdobyła w gimnazjum Sióstr Zmartwychwstanek w Warszawie. Brała udział w Powstaniu Warszawskim. Po kapitulacji stolicy znalazła się w obozie w Pruszkowie. Po zakończeniu działań wojennych ukończyła studia stomatologiczne i wraz z mężem zamieszkała w Gdańsku. Brała czynny udział w pracach społecznych i charytatywnych. Była prezesem gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego i wiceprezesem Koła Ormiańskiego. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Marek Antkowiak zmarł 16 czerwca 2000 r. Irma Antkowiak zmarła 2 grudnia 2002 r. Obydwoje zostali pochowani na Cmentarzu Centralnym „Srebrzysko” w Gdańsku (rejon VI, kwatera III Międzyleśna, nr grobu 304/404). Decyzją prezesa IPN dr. Karola Nawrockiego mogiłę wpisano do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.