E-Księgarnia
Tadeusz Bojnarowski, s. Augusta i Zofii z d. Trembickiej, urodził się 9 września 1902 r. w m. Truskawiec. Był obrońcą Lwowa oraz uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. W trakcie swojej kariery zawodowej służył m.in. w 3. Baterii 1. Pułku Artylerii Polowej, Dowództwie Taboru 12. Dywizji Piechoty, Szkole Podchorążych Piechoty i Taborów, 1. Szwadronie Zapasowym Tab. Warszawa, był dowódcą Kol. 213 w 9. Dywizji Piechoty, następnie ponownie w szeregach 12. Dywizji Piechoty, a w 1921 r. powołano go do 6. Dywizjonu Taborów. Zmarł w dn. 30 listopada 1923 r. w Bydgoszczy jako uczeń tutejszej Szkoły Pilotów. W aktach zachowała się notatka dot. Bojnarowskiego napisana po jego śmierci: „Ś.p. porucznika Bojnarowskiego już od najmłodszych lat cechowała głęboka miłość Ojczyzny i niezwykły patrjotyzm. W czasie inwazji ukraińskiej w roku 1918, jako zaledwie szesnastoletni młodzieniec, porzuca ławę szkolną i staj w szeregach „Orląt Lwowskich”, gdzie dostaje się do niewoli ukraińskiej. Po wydostaniu się z niewoli, w której przebywał około 6-ciu miesięcy, ś.p. por. Bojnarowski, mimo wycieńczenia fizycznego znowu walczy na froncie”.
Tadeusz Bojnarowski został pochowany na Cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy.
Decyzją Prezesa IPN grób Tadeusza Bojnarowskiego został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod nr 2084.