Instytut Pamięci Narodowej 18 kwietnia br. przypada dziesiąta rocznica śmierci wybitnego działacza Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego Wojciecha Kiedrowskiego - Zajrzyj do archiwum! -

Jako aktywny członek ZKP, czyli organizacji dążącej w czasach PRL do uzyskania pewnego zakresu autonomii i niezależności od rządzącej partii komunistycznej, znalazł się stosunkowo szybko w kręgu zainteresowania aparatu bezpieczeństwa państwa.

Wojciech Kiedrowski na świat przyszedł w 1937 r. Był synem przedwojennego gdyńskiego sędziego Władysława Kiedrowskiego i Haliny z Ostoja-Lniskich. Bardzo szybko został sierotą. Matka zmarła w 1939 r. na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej, natomiast ojca jesienią tegoż roku zamordowali hitlerowcy w Lasach Piaśnickich. Podczas wojny i kilkanaście lat po jej zakończeniu przebywał u dalszych członków swej rodziny.

W drugiej połowie lat pięćdziesiątych minionego stulecia rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej. Wtedy również aktywnie włączył się do działalności w ramach świeżo powstałego Zrzeszenia Kaszubskiego (od 1964 r. Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego). Jako student był liderem młodzieżowego klubu kaszubskiego o nazwie „Ormuzd”. Nieco później zetknął się z osobą Lecha Bądkowskiego, z którym od tej pory blisko współpracował.

Po ukończeniu studiów podjął pracę w Gdańskim Przedsiębiorstwie Instalacji Sanitarnych, jednak przez wiele lat godził tę pracę zawodową z aktywnością społeczną w szeregach ZKP. W latach sześćdziesiątych aktywnie działał w kaszubskim środowisku młodzieżowym a w roku 1965 został redaktorem naczelnym Biuletynu Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (od 1969 r. nosi on tytuł „Pomerania” i sprawował tę funkcję do roku 1969. Po kilkuletniej przerwie ponownie zaczął kierować redakcją tego periodyku, co trwało aż do roku 1989.

Jednak tym, co w sposób szczególny kojarzy się do dziś z jego osobą, jest działalność wydawnicza. Zaangażował się on w nią od roku 1970, do doprowadziło do szybkiego wzrostu ilości wydawanych przez ZKP publikacji. Swoją działalność na tym polu kontynuował (we współpracy z żoną Renatą) również po transformacji ustrojowej Polski, kiedy to zakładał oficyny wydawnicze specjalizujące się w wydawaniu publikacji o tematyce kaszubsko-pomorskiej. Najbardziej znaną z nich jest oficyna „Czec”.

W latach osiemdziesiątych XX w. kierowana przez niego „Pomerania” była pismem pluralistycznym i walczącym o niezależność od władz. Publikować w niej mogli m.in. dziennikarze negatywnie zweryfikowani w okresie stanu wojennego. Jednoznacznie przychylny był też stosunek W. Kiedrowskiego do NSZZ „Solidarność”. Wiemy także, że współpracował on z Norbertem Gołuńskim w dziele tworzenia pomorskiego NSZZ Rolników Indywidualnych.

Dokumenty, których skany dołączono do niniejszego tekstu, pochodzą z Oddziałowego Archiwum IPN w Gdańsku a wytworzone i zgromadzone zostały przez Służbę Bezpieczeństwa. Są to m.in. fotografie z akt paszportowych W. Kiedrowskiego pochodzące z okresu od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych minionego stulecia.

Opracował: Sławomir Formella