Nawigacja

Aktualności

17. Pielgrzymka i uroczystości 25. rocznicy powstania Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników – Licheń, 13 lipca 2017

W Sanktuarium w Licheniu, pod jednym z pierwszych pomników upamiętniających Związek Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników, odbyły się uroczystości związane z 17. Pielgrzymką Represjonowanych i ich rodzin do Lichenia, a także 25. rocznicy powstania Związku.

Przemówienie pod pomnikiem wygłosił dyrektor Oddziału IPN prof. Mirosław Golon oraz wicewojewoda kujawsko-pomorski Józef Ramlau. Asystę wojskową zapewniła jednostka lotnicza z Powidza razem z Komendantem. Licznie obecni byli także żołnierze i oficerowie garnizonu Bydgoszcz z komendantami WKU oraz Żandarmerii Wojskowej, a także Delegacje Oddziałów Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników z Bydgoszczy, Kielc, Ostrołęki i Radomia. 

Represje polityczne lat 1949–1959 uderzyły nie tylko w blisko 200 tys. młodych ludzi uwięzionych w kopalniach, kamieniołomach i na budowach (m.in. na budowie pałacu im. Stalina w Warszawie), ale także w ich najbliższych, mamy, ojców, rodzeństwo, w ponad milion zastraszonych obywateli polskich, zasłużonych patriotycznie, aktywnych gospodarczo (rzemieślnicy, zamożniejsi rolnicy, kupcy itd.), w polskie elity inteligenckie. To były rodziny uczestników konspiracji niepodległościowej wojennej i powojennej, przedwojennych zawodowych żołnierzy, to byli uczestnicy lub młodsze rodzeństwo konspiracji uczniowskich.

***

Bataliony Budowlane powołano w październiku 1949 roku i w niezmienionej formie funkcjonowały do 1959 roku, a przewinęło się przez nie kilkaset tysięcy młodych ludzi. Przy powoływaniu do batalionów stosowano kryteria klasowe: do obowiązkowej pracy zmuszano dzieci tzw. kułaków, młodych ludzi z konspiracji, osoby relegowane ze studiów, synów rzemieślników. W ustawie o służbie wojskowej był rozdział o służbie zastępczej, z pozoru więc nie stanowiło to represji, chociaż już rozkaz ministra obrony narodowej, określający kryteria, był tajny. Teoretycznie więc bataliony pracy były legalne, jednak wcieleni do nich młodzi ludzie pracowali jak niewolnicy po kilkanaście godzin dziennie. Cechą charakterystyczną batalionów była bardzo wysoka śmiertelność.

do góry