Stanisław Jankowski urodził się 15 sierpnia 1911 r. w Wilnie jako syn Władysława i Teresy z d. Prószyńskiej. Szkołę powszechną ukończył w 1926 r. w Wilnie. W 1935 r. został powołany do służby wojskowej w 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. W 1936 r. zdał egzamin maturalny. Służbę wojskową ukończył w 1937 r. Do 17 września 1939 r. pracował w sądzie grodzkim w charakterze kancelisty. Od listopada 1939 r. do marca 1943 r. był zatrudniony jako pomocnik mechanika w warsztatach kolejowych w Wilnie. Od kwietnia 1943 r. przebywał w majątku niemieckim jako pomocnik ogrodnika. W tym czasie rozpoczął działalność w ruchu oporu. Na przełomie maja i czerwca 1944 r. w okolicach Wersoki został przyjęty w szeregi VI Wileńskiej Brygady Armii Krajowej z przydziałem do zwiadu konnego. Był sekcyjnym IV sekcji, w stopniu kaprala. Działał pod pseudonimem „Tuja”. Brał udział w konwojach taboru brygady oraz w walkach pod Mikontanami i Kamionką. 18 lipca 1944 r. zakończył działania partyzanckie. W latach 1945-1956 pracował jako zaopatrzeniowiec w Lublinie. Od 1956 r. pracował w Gdańsku jako zaopatrzeniowiec w różnych przedsiębiorstwach i spółdzielniach. Na emeryturę przeszedł we wrześniu 1979 r.
Mogiła bohatera znajduje się na Cmentarzu Centralnym „Srebrzysko” w Gdańsku (rejon XII, kwatera TAR VI, rząd 1, nr grobu 71). Decyzją prezesa IPN wpisano ją do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.