Kazimierz Lisowski urodził się 1 listopada 1905 r. w miejscowości Obuchowicze w rejonie grodzieńskim jako syn Adama i Stefanii z d. Tołoczko. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Grodnie w 1927 r., zdając w tym samym roku egzamin dojrzałości. W 1932 r. ukończył prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1929 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Berezie Kartuskiej. Przed wojną był ppor. rezerwy 81. pułku piechoty i pracował jako urzędnik administracji wojskowej w Sztabie Głównym w Warszawie. Od maja 1939 r. pełnił obowiązki kwatermistrza w kierownictwie robót fortyfikacyjnych. W 1940 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako intendent w Szkole Handlowej. W 1943 r. rozpoczął działalność w ruchu oporu, w strukturach Armii Krajowej. W Powstaniu Warszawskim walczył w Dywizjonie Motorowym Obszaru Warszawskiego AK, wchodzącym w skład zgrupowania „Kuba”, „Sosna”. Dywizjon Motorowy walczył na pododcinku wschodnim w obszarze ulic Leszno, Tłomackie, Długa, Gęsia do Franciszkańskiej. Ze Starego Miasta udało mu się przejść kanałami do Śródmieścia. W Śródmieściu brał udział w obronie barykady w Alejach Ujazdowskich na wysokości ambasad francuskiej i bułgarskiej. Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w obozie jenieckim Sandbostel, a następnie w Lubece. Wolność odzyskał w maju 1945 r. Do kraju powrócił 20 grudnia 1945 r. 10 stycznia 1946 r. został zdemobilizowany i przeniesiony do rezerwy. Zamieszkał w Gdańsku, gdzie pracował jako prawnik i ekonomista. Od 1952 r. był kierownikiem Biura Zespołu Opiniodawczego Politechniki Gdańskiej. Odznaczony Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem za Warszawę 1939-1945, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Partyzanckim.
Został pochowany na Cmentarzu Centralnym „Srebrzysko” w Gdańsku (rejon IX, kwatera V WOJ, rząd 1, nr grobu 57). Decyzją prezesa IPN mogiłę wpisano do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.
Opracowanie: Natalia Zych-Janukowicz (OBUWiM IPN Gdańsk)