Instytut Pamięci Narodowej Wykład Pawła Sztamy „Generał August Emil Fieldorf «Nil». Szef Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej i jego powojenne losy” (spotkanie Klubu Historycznego im. gen. S. Roweckeigo „Grota” w Bydgoszczy) – Bydgoszcz, 28 lutego 2013 - Aktualności -

28 lutego br. (w czwartek), w przeddzień Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, w Domu Polskim w Bydgoszczy, przy ul. Grodzkiej 1, rozpocznie się o godz. 17.00 wykład pt. „Generał August Emil Fieldorf «Nil». Szef Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej i jego powojenne losy”. Wykład wygłosi historyk, absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Paweł Sztama. Badacz skupi się przede wszystkim na przedstawieniu działalności Fieldorfa jako szefa Kierownictwa Dywersji (Kedywu) Komendy Głównej Armii Krajowej, a także na jego losach po 1945 r.

Organizatorem spotkania jest pion edukacyjno-naukowy funkcjonujący w delegaturze IPN w Bydgoszczy.

Wstęp wolny, zapraszamy serdecznie!

* * *

August Emil Fieldorf, ps. „Nil”
 (20 marca 1895 r. – 24 lutego 1953 r.)

W 1914 r. jako ochotnik zgłasza się do I Brygady Legionów, walczy także w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym zawodowy oficer Wojska Polskiego. Bierze udział w kampanii polskiej 1939 r. Zostaje internowany na granicy słowackiej podczas próby przedostania się na Zachód. Ostatecznie udaje mu się zbiec i trafić do Francji. Po jej kapitulacji wiosną 1940 r. przybywa do Anglii, a stamtąd ostatecznie powraca jako emisariusz do okupowanej Polski we wrześniu 1940 r.

Podejmuje działalność konspiracyjną początkowo w Związku Walki Zbrojnej, następnie w Armii Krajowej. W sierpniu 1942 r. obejmuje dowództwo nad Kedywem (Kierownictwem Dywersji) Komendy Głównej Armii Krajowej – to właśnie Fieldorf wydaje m.in. rozkaz likwidacji dowódcy SS i policji na dystrykt warszawski, Franza Kutschery.

Wiosną 1944 r. współtworzy głęboko zakonspirowaną organizację „Niepodległość” („Nie”), która ma przygotować struktury części Armii Krajowej do kontynuowania działalności konspiracyjnej w warunkach spodziewanej okupacji sowieckiej. W październiku 1944 r. zostaje zastępcą gen. Leopolda Okulickiego, Komendanta Głównego Armii Krajowej.

W marcu 1945 r. aresztowany pod fałszywym nazwiskiem przez NKWD i zesłany do pracy na Ural, skąd powraca do kraju w 1947 r. W 1948 r., w związku z ogłoszoną amnestią, ujawnia swoją prawdziwą tożsamość. Zostaje aresztowany w 1950 r. Po procesie opierającym się na sfingowanych dowodach zostaje skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok zostaje wykonany 24 lutego 1953 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie.